Γράφει ο Νίκος Κλαυδιανός
«ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ….»
ΤΖΟΝ ΕΡΝΣΤ ΣΤΑΙΝΜΠΕΚ (1902-1968)
« Καθένας στον κόσμο έχει ένα όνειρο που ξέρει ότι δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, ωστόσο ξοδεύει τη ζωή του ελπίζοντας ότι θα το πραγματοποιήσει. Αυτή η αντίφαση ενσωματώνει, ταυτόχρονα την θλίψη, το μεγαλείο και τον θρίαμβο του ανθρώπινου είδους» Τ.Σταινμπεκ
Ο Τζον Ερνστ Στάινμπεκ γεννήθηκε στο Σαλίνας της Καλιφόρνιας το 1902.Ο πατέρας του ήταν γερμανικής καταγωγής και η μητέρα του ιρλανδέζα. Μετά το κολέγιο παρακολούθησε, κατά διαστήματα πανεπιστημιακές σπουδές, χωρίς να πάρει ποτέ πτυχίο. Τα παράτησε όλα για να ταξιδέψει σε όλη την Βόρεια Αμερική και εργάστηκε αρκετό καιρό ως μεροκαματιαρής σε βουστάσια, εργοστάσια και οικοδομές. Αργότερα στην Νέα Υόρκη ως ρεπόρτερ μόνο που έχασε γρήγορα την δουλειά του γιατί ανακάτευε στις ανταποκρίσεις του πολύ ποίηση και φιλοσοφία., χωρίς να ενδιαφέρεται για τα πραγματικά περιστατικά. Ξαναγύρισε στην Καλιφόρνια και το 1929 δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο του το «Χρυσό Κύπελο». Δεν άργησε να αναγνωριστεί η αξία του.Τα σημαντικότερα έργα του είναι « Τα σταφύλια της οργής»(1939 βραβείο Πούλιτζερ) η νουβέλα «Άνθρωποι και ποντίκια»(1937) η «Αμφίβολη μάχη», «Ο δρόμος με τις φάμπρικες» και «Ανατολικά της Εδέμ».
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγχρόνους λογοτέχνες και στοχαστές, με έργο πλατιά κοινωνικό και βαθιά ρεαλιστικό, που διαπνέεται από πραγματική ποίηση και αληθινή αγάπη για τον άνθρωπο. Μια συνεχής λαχτάρα για εσωτερική λύτρωση που όμως δεν έρχεται σχεδόν ποτέ, καθώς ο άνθρωπος εμφανίζεται ανίκανος να αλλάξει την μοίρα που κουβαλάει ως βαρύ φορτίο μέσα του από την μια και από την άλλη κοινωνικές ανισότητες κρατούν δέσμια την όποια δικαιοσύνη.
Στο «Άνθρωποι και ποντίκια», παρά το ότι γράφτηκε πριν 70 χρόνια, παραμένει επίκαιρη η αγωνία για την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και το φόβο για ένα ακόμη πιο ζοφερό αύριο. Ταυτόχρονα ιχνηλατεί την ανθρώπινη ψυχή στις δύσβατες νευρώσεις ενός «καθυστερημένου» του «Λένο» και στον αλτρουισμό του νοήμονα φίλου, τυχοδιώκτη «Τζώρτζ».
Το 1962 βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
Αφήνει την τελευταία του πνοή στην Νέα Υόρκη από καρδιακή ανεπάρκεια το 1968.